Sokólska Grupa Strzelecka

Walther P.38


Walther P.38 to niemiecki pistolet samopowtarzalny skonstruowany przez Fritza Walthera, Ericha Walthera, Georga Walthera oraz Georga Barthelmesa. Prace nad bronią która miała zastąpić pistolet P.08 Parabellum prowadzono od lat 30. w firmach Walther oraz Mauser. Początkowo firma Walther oferowała pistolet Walther PP w wersji zasilanej nabojem 9x17SR mm (.380 ACP), jednak został on odrzucony. Kolejny pistolet firmy Walther, prototypowy Militarpistole (MP I), zasilany był nabojem 9x19mm Parabellum. MP I działał na zasadzie odrzutu zamka swobodnego i tym samym charakteryzował się dużą masą, dlatego też skonstruowano pistolet MP II działający na zasadzie odrzutu zamka półswobodnego. MP II również nie został wprowadzony do uzbrojenia ze względu na strzelanie z niezaryglowanego zamka i mechanizm uderzeniowy z kurkiem zewnętrznym. Następna konstrukcja, pistolet MP III, działał na zasadzie krótkiego odrzutu lufy, ryglowany był ryglem wahliwym oraz posiadał mechanizm uderzeniowy z kurkiem zakrytym. Zamek charakteryzował się niewielką wytrzymałością ze względu na brak mostka łączącego ramiona w przedniej części, dlatego też następny pistolet, znany jako MP IV lub Armepistole, wyposażony był w zamek z mostkiem łączącym ramiona. MP IV został wyprodukowany w niewielkiej serii próbnej, jednak armia ponownie chciała pistolet wyposażony w kurek zewnętrzny, tak więc skonstruowano pistolet MP V wyposażony w mechanizm uderzeniowy z kurkiem zewnętrznym. Produkcję seryjną pistoletu (pod oznaczeniem Heerepistole) rozpoczęto w 1938r. Pierwsze pistolety zostały wyprodukowane dla armii szwedzkiej (oznaczenie Pistol m/39), jednak jedynie niewielka część zamówionych pistoletów została armii szwedzkiej dostarczona (pozostałe pistolety przekazano Wehrmachtowi). Broń została wprowadzona do uzbrojenia niemieckich sił zbrojnych w 1940r jako P.38 (Pistole 38).



Konstrukcja Walthera P.38
Walther P.38 działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Ryglowanie odbywa się przy pomocy umieszczonego pod lufą rygla wahliwego, strzelanie następuje z zamka zamkniętego. Przy zamku w przednim położeniu ramiona zamka nachodzą na lufę, ramiona zamka w przedniej części połączone są mostkiem. Po lewej oraz prawej stronie tylnej części zamka znajdują się nacięcia ułatwiające przeładowanie. Po wystrzeleniu z magazynka ostatniego naboju zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu. Dźwignia zatrzasku zamka znajduje się po lewej stronie stalowego szkieletu nad tylną częścią kabłąka spustu, oś zatrzasku zamka pełni jednocześnie rolę osi spustu. Zamek można zwolnić w przednie położenie poprzez użycie zatrzasku zamka lub nieznaczne odciągnięcie zamka do tyłu. Po lewej stronie szkieletu nad przednią częścią kabłąka spustu znajduje się zaczep demontażowy. Zamek hamowany jest dwiema sprężynami powrotnymi umieszczonymi po lewej oraz prawej stronie szkieletu. Wyciąg sprężynujący znajduje się po lewej stronie zamka. Pierwsza seria produkcyjna pistoletu (około 1000 egzemplarzy) posiada wyciąg który nie jest widoczny na zewnętrznej powierzchni zamka, natomiast późniejsze pistolety wyposażone są w wyciąg umieszczony na zewnątrz zamka. Znajdujący się na szkielecie wyrzutnik przyjmuje położenie dolne przy braku magazynka w gnieździe oraz położenie górne jeśli w gnieździe znajduje się magazynek. Na górnej powierzchni zamka, pomiędzy mostkiem łączącym ramiona zamka w jego przedniej części a trzonem zamka, znajduje się okno wyrzutowe. Walther P.38 to jeden z nielicznych pistoletów wyrzucających łuski na lewą stronę. Na górnej powierzchni zamka w jego tylnej części umieszczono kołek pełniący rolę wskaźnika obecności naboju w komorze nabojowej. Broń posiada mechanizm spustowy z samonapinaniem oraz mechanizm uderzeniowy z kurkiem zewnętrznym wyposażonym w ostrogę. Szyna spustowa znajduje się nad osią spustu po prawej stronie magazynka. Zastosowano umieszczoną w zamku iglicę przerzutową oraz śrubową sprężynę uderzeniową znajdującą się w tylnej części szkieletu. Broń posiada samoczynną blokadę iglicy która unieruchamia iglicę przy zwolnionym spuście. Po lewej stronie zamka znajduje się skrzydełko bezpiecznika pełniące również rolę zwalniacza kurka. Skrzydełko w górnym położeniu powoduje odbezpieczenie broni, natomiast w dolnym zwalnia kurek bez oddania strzału oraz unieruchamia spust. Pistolet zasilany jest nabojem 9x19mm Parabellum. Zasilanie odbywa się z jednorzędowego magazynka pudełkowego o pojemności 8 naboi. Po lewej oraz prawej stronie stalowego pudełka magazynka znajduje się 7 otworów ułatwiających kontrolę stanu załadowania magazynka. Zatrzask magazynka umieszczono na dolnej powierzchni chwytu za gniazdem magazynka. Po lewej oraz prawej stronie chwytu znajdują się okładki wykonane z tworzywa sztucznego. Okładki obejmują tylną część szkieletu zasłaniając gniazdo sprężyny uderzeniowej. Po lewej stronie chwytu w jego dolnej części umieszczono strzemię. Stałe mechaniczne przyrządy celownicze ustawione na 50m składają się z umieszczonej na lufie muszki oraz szczerbinki znajdującej się na górnej powierzchni zamka.



Walther P1
Walther P1 to wersja wyposażona w szkielet wykonany ze stopu aluminium. Broń produkowana była na rynek cywilny od 1957r (pod oznaczeniem Walther P.38), natomiast w 1963r została wprowadzona do uzbrojenia Bundeswehry pod oznaczeniem P1. Bezpiecznik, rygiel oraz iglica Walthera P1 charakteryzują się nieznacznie innym kształtem od elementów z Walthera P.38, dlatego też elementy te nie są wymienne pomiędzy obiema wersjami pistoletu. Walther P1 posiada mechanizm spustowy z samonapinaniem oraz mechanizm uderzeniowy z kurkiem zewnętrznym. Umieszczone po lewej stronie zamka skrzydełko bezpiecznika pełni jednocześnie rolę zwalniacza kurka. Pistolet zasilany jest nabojem 9x19mm Parabellum. Zasilanie odbywa się z jednorzędowego magazynka o pojemności 8 naboi, zatrzask magazynka umieszczono na dolnej powierzchni chwytu za gniazdem magazynka.



Walther P.38K
Pierwsza skrócona wersja Walthera P.38, znana jako Gestapo Modell, powstała okresie IIwś. Broń wyposażona była w krótką lufę, chwyt pozbawiony strzemienia oraz drewniane okładki chwytu. Zastosowano mechanizm spustowy z samonapinaniem oraz mechanizm uderzeniowy z kurkiem zewnętrznym. Umieszczone po lewej stronie zamka skrzydełko bezpiecznika pełniło jednocześnie rolę zwalniacza kurka. Pistolet zasilany był nabojem 9x19mm Parabellum. Zasilanie odbywało się z jednorzędowego magazynka o pojemności 8 naboi, zatrzask magazynka umieszczono na dolnej powierzchni chwytu pistoletowego za gniazdem magazynka. Stałe mechaniczne przyrządy celownicze składały się z umieszczonej na lufie muszki oraz szczerbinki znajdującej się na górnej powierzchni zamka. Wyprodukowano jedynie krótką serię pistoletu Gestapo Modell. Kolejna skrócona wersja (znana jako Walther P.38K) została skonstruowana we wczesnych latach 70. na podstawie Walthera P1. Broń wyposażona jest w krótką lufę, mechanizm spustowy z samonapinaniem oraz mechanizm uderzeniowy z kurkiem zewnętrznym. Po lewej stronie zamka umieszczono skrzydełko pełniące jedynie rolę zwalniacza kurka. Zastosowano samoczynną blokadę iglicy oraz umieszczony na kurku ząb zabezpieczający. Przy zwolnionym spuście iglica pozostaje przekoszona w dół, tak więc nawet jeśli kurek znajdzie się w przednim położeniu, tylna część iglicy znajdzie się naprzeciwko wgłębienia na kurku i tym samym nie następi ruch iglicy powodujący odpalenie naboju. Podniesienie iglicy, które umożliwia odpalenie naboju, następuje podczas ściągania spustu. Pistolet zasilany jest nabojem 9x19mm Parabellum. Zasilanie odbywa się z jednorzędowego magazynka o pojemności 8 naboi, zatrzask magazynka umieszczono na dolnej powierzchni chwytu za gniazdem magazynka. Stałe mechaniczne przyrządy celownicze składają się z umieszczonej na mostku muszki oraz szczerbinki znajdującej się na górnej powierzchni zamka. Muszki występują w trzech rozmiarach, możliwość wymiany muszki umożliwia regulację punktu celowania w pionie. Walther P.38K produkowany był seryjnie od 1974r do 1978r.



Inne wersje Walthera P.38
Podczas IIwś produkowano w niewielkich ilościach Walthery P.38 dostosowane do naboju 7,65x22mm Parabellum, 9x17SR mm (.380 ACP) oraz 11,43x23mm (.45 ACP). Broń występowała również w wersji zasilanej nabojem bocznego zapłonu .22LR, wersja ta działała na zasadzie odrzutu zamka swobodnego. Podobnie Walther P1 występował w odmianie na nabój 7,65x22mm Parabellum, odmiana ta przeznaczona była na włoski rynek cywilny. Podczas IIwś produkowano nieliczne Walthery P.38 wyposażone w tłumik dźwięku, do dzisiaj nie zachował się żaden egzemplarz. Po zakończeniu IIwś brytyjska firma Cogswell Harrison produkowała wersję pistoletu P.38 wyposażoną w integralny tłumik dźwięku. Pistolet P.38 w wersji z integralnym tłumikiem dźwięku (oznaczenie P.38SD) skonstruowany został również w latach 60. w firmie Walther.



Produkcja Walthera P.38
Walther P.38 produkowany był w firmie Walther od 1938r, firma Walther wyprodukowała do 1945r około 580.000 egzemplarzy. Pod koniec 1942r podjęto decyzję według której firma Mauser miała zakończyć produkcję pistoletu P.08 Parabellum, a rozpocząć produkcję pistoletu P.38. Produkcja pistoletu P.38 w firmie Mauser ruszyła na dużą skalę w 1943r, do 1945r firma Mauser wyprodukowała około 340.000 egzemplarzy. W 1943r produkcję P.38 rozpoczęła również firma Spreewerke, do 1945r wyprodukowano 285.000 egzemplarzy. Ogółem do zakończenia IIwś wyprodukowano około 1.225.000 pistoletów P.38. Po zakończeniu IIwś zakłady Mausera w Oberndorfie, znajdujące się na terenach należących do francuskiej strefy okupacyjnej, produkowały pistolety P.38 dla francuskich sił zbrojnych oraz francuskiej policji. Podobnie zakłady firmy Spreewerke, znajdujące się na terenach NRD, produkowały pistolety P.38 dla Volspolizei (policja ludowa) z NRD. Pistolet P1 od 1963r produkowany był natomiast na licencji przez francuską firmę Manurhin.



Walther P.38 ogółem
Walther P.38 był bronią prostszą, lepiej znoszącą zasilanie niezbyt dobrze wykonaną amunicją oraz charakteryzującą się większą wymiennością części pomiędzy egzemplarzami w porównaniu do poprzednika. Produkcja Walthera P.38 była również mniej pracochłonna i materiałochłonna, jednak mimo tego broń była jedynie nieznacznie tańsza w porównaniu do P.08 Parabellum. Pistolet P.08 produkowany przez firmę Mauser w styczniu 1943r kosztował 35 marek, natomiast pistolet P.38 produkowany przez firmę Mauser w 1945r kosztował 31 marek. Walther P.38 wyposażony był w nowoczesny mechanizm spustowy z samonapinaniem oraz nowoczesny system zabezpieczeń z samoczynną blokadą iglicy. Broń posiadała jednak niezbyt dobrze umieszczony zatrzask magazynka oraz według niektórych opinii charakteryzowała się skomplikowaną, delikatną i dość zawodną konstrukcją. Walther P.38 do zakończenia IIwś nie zastąpił całkowicie pistoletu P.08 Parabellum. Walther P1 wyposażony w szkielet wykonany ze stopu aluminium charakteryzował się mniejszą żywotnością oraz wytrzymałością w porównaniu do Walthera P.38. W niemieckich siłach zbrojnych następcą pistoletu P1 został P8 (odmiana pistoletu USP) wprowadzony do uzbrojenia w 1996r. Walther P1 produkowany był do 2004r.


Walther P.38. Szkielet został pomalowany farbą utwardzaną pod wpływem wysokiej temperatury, dlatego też jest innego koloru niż lufa i zamek.


Pistolet Walther P.38.


Walther P1 częściowo rozłożony.


Szkielet Walthera P1, dobrze widoczne dwie sprężyny powrotne.


Wnętrze lufy Walthera P1 widoczne od strony komory nabojowej.


Pistolet Walther P.38


Pistolet Walther P.38